Bøfjorden sjøbruksmuseum
Landkrabbe og sjømannsprest
Kven titulerer seg slik? Jau - Torbjørn Brøske, søndagens kåsør på museet i Bøfjorden.
Det blir eit fargerikt program. Alle kjenner Torbjørn. Ikkje berre som prest, men også som nært og samfunnsengasjert bygdemenneske.
«Forhenværende pensjonist»
Den komande 80-åringen prøvar no å trappe ned prestetenesta etter forlenga karriere som det han sjøl kallar «forhenværende pensjonist». Lykkast han med nedtrappinga, blir han uansett sakna av mange.
Bøfjorden Historielag bed han denne søndagen dele erfaringar og tankar frå eit uvanleg aktivt og fargerikt liv. Arrangøren vil her berre antyde litt av det Torbjørn kanskje svingar innom.
Frykta fotballspiss
Oppvaksen i Stangvik vart han tidleg bevisst på sjøen som ferdselsåre og både rik og farleg arbeidsplass for folk langs fjorden.
Fotballen tok tidleg tak i han. Først på heimelaget Søya, litt Vålerenga i studietida og, som frykta spiss, på Sunndal i storhetstida på 1970-talet.
Torbjørn underviste i fleire år på ungdomsskulen og vidaregåande i Sunndal og i Surnadal.
Prest i Surnadal og i utlandet
I 1987 vart han sokneprest i Surnadal. Deretter var han sjømannsprest, først 14 år i Stockholm, San Francisco og Paris før ulike vikariat i andre sjømannskyrkjer.
Lange periodar har pensjonisten også vore prest og konfirmantlærar - i Kristiansund, Tingvoll, Halsa og i «gamle» Stangvik prestegjeld.
Møte med medmenneske
På museet søndag ønskjer han å stanse opp ved personar han har møtt og inntrykk desse har gjort på både han og andre. - Kanskje dette kan få oss alle til å tenkje på kor viktige dei personlege møta med kvarandre er, der og da - og for ettertida, seier han.